Την αιτία της πίστης αυτής θα μπορούσαμε να την αναζητήσουμε στην ιδιότητα του καθρέφτη (όπως και της ήρεμης επιφάνειας του νερού) να αντανακλά τη μορφή του καθρεφτιζόμενου αντικειμένου και προσώπου. Αυτή η προβολή του προσώπου έξω από τον εαυτό του προκαλεί εντύπωση στην αρχαϊκή σκέψη, που φαντάζεται ότι στο είδωλο αυτό και στο άλλο εγώ βρίσκεται σωματοποιημένο αυτό που χάνεται με τον θάνατο ή την απουσία. Γι' αυτό άλλωστε ασκήθηκε η κατοπτρομαντεία, κατά την οποία πιστεύεται ότι μπορεί κανείς να καλέσει και να δει τη ψυχή ενός πεθαμένου ή απόντος προσώπου.
Στην πίστη αυτή βασίζεται γράφει ο Frazer μιλώντας για "τους κινδύνους της ψυχής". το γεγονός ότι σε πάρα πολλούς τόπους αποφεύγουν να δουν το είδωλο τους στο νερό ή στον καθρέφτη, από φόβο μήπως η δύναμη τους φύγει από τους ίδιους και πάει στο είδωλο τους." Ισως εδώ έχει την αφετηρία της η ιστορία για τον όμορφο Νάρκισσο, που χάθηκε και πέθανε γιατί είδε την εικόνα του να αντανακλάται στο νερό.
Μπορούμε ακόμα να εξηγήσουμε τώρα το πολύ διαδεδομένο έθιμο να σκεπάζουν τους καθρέφτες ή να τους γυρίζουν προς την μεριά του τοίχου, μόλις κάποιος πεθάνει στο σπίτι. Φοβούνται, μήπως αρπάξει την ψυχή, που προβάλλεται έξω από το σώμα με την αντανάκλαση της στον καθρέφτη, η σκιά του πεθαμένου, ο οποίος, σύμφωνα με κοινή πίστη, περιφέρεται στο σπίτι (...). Οπωσδήποτε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις φανερώνεται η εντυπωσιακά μεγάλη "απορροφητική "δύναμη του καθρέφτη.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι πίστευαν ότι οι καθρέφτες ήλθαν από την Περσία, όπου τους χρησιμοποιούσαν οι μάγοι για το μαντικό τους έργο. Οι Ρωμαίοι, οι Ελληνες και οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν καθρέφτες φτιαγμένους από χαλκό ή ασήμι, όπως οι Κινέζοι και οι Ινδοί. Οι αρχαίες μάγισσες της Θεσσαλίας λέγεται ότι έγραφαν τους χρησμούς τους πάνω σε καθρέφτες με ανθρώπινο αίμα και δίδαξαν επίσης στον Πυθαγόρα να ασκεί την μαντική κρατώντας ένα καθρέφτη στραμμένο προς το φεγγάρι. Στη Ρώμη, στον πολιτισμό που έβριθε από ενθουσιώδεις μάντεις, αναδύθηκε μια ειδική τάξη ατόμων, που διάβαζαν τους καθρέφτες και ονομαζόταν Specularii.
Στη Δύση οι μαγικοί καθρέφτες ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς από τον Μεσαίωνα μέχρι και τον Δέκατο ένατο αιώνα.Τους χρησιμοποιούσε κάθε κοινωνική τάξη, αλλά ιδιαίτερα οι μάγισσες, οι μαύροι μάγοι και κάθε επιδέξιος άνδρας ή γυναίκα.
Οι καθρέφτες χρησιμοποιούνταν συχνότερα ως μαντικά εργαλεία στη Δύση παρά στην Ανατολή. Σε μερικές περιοχές της Ινδίας, η προετοιμασία για μαντεία με καθρέφτη περιλαμβάνει τελετές με νηστεία, προσευχή και αρωματισμό των καθρεφτών. Επίσης στο Θιβέτ οι καθρέφτες χρησιμοποιούνταν για την τρα, τρόπο μαντείας που γίνεται μέσω ανάγνωσης σημείων και οραμάτων.
Αποτελεί την αντανάκλαση της υπερφυσικής και θείας νόησης την υπέρτατη νόηση που αντανακλάται στον ήλιο στη σελήνη και στα άστρα. Είναι ένα όργανο ικανό να συσσωρεύσει ή να αποφορτίσει, κατά βούληση του χειριστή, την όποια επιρροή του δώσουμε. Αποτελεί έναν ψυχικό πομπό / δέκτη και από την στιγμή που θα φορτιστεί δεν χρειάζεται άλλη συμπαράσταση από κανένα για να δώσει μερικά εκπληκτικά αποτελέσματα.
Η αντανάκλαση στον καθρέφτη είναι ο εκδηλωμένος και ο υλικός κόσμος, καθώς και η γνώση του ανθρώπου για τον εαυτό του. Ο καθρέφτης είναι και ηλιακό και σεληνιακό σύμβολο έχει μαγικές ιδιότητες και αποτελεί την πύλη για το ανάστροφο βασίλειο. Κρεμασμένος με τη λεία επιφάνεια προς τα κάτω σε ναό ή τάφο αποτελεί έναν "άξονα φωτός", το δρόμο της ανόδου της ψυχής.
"Ο καλύτερος απ' όλους τους μαγικούς καθρέφτες είναι η ψυχή και θα έπρεπε πάντα να διατηρείται καθαρή και να προστατεύεται από τη σκόνη, το θόλωμα και τη σκουριά, ώστε να μην θαμπώσει και να παραμείνει απόλυτα διαυγής ικανή να αντανακλάσει το φως του θεϊκού πνεύματος με όλη του τη γνησιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου