Ανεκδοτο Το χρέος

Μια ηλιόλουστη μέρα πάει ο Χρήστος στο σπίτι του Γιάννη. Χτυπάει το κουδούνι και του ανοίγει η γυναίκα του Γιάννη.

- Γεια σου Πόπη, ο Γιάννης που είναι;

- Γεια σου Χρήστο, δεν ξέρω, όμως αν θέλεις μπορείς ευχαρίστως να τον περιμένεις.

- Ναι αμέ, αν κεράσεις και καφέ περιμένω.

- Έλα, έλα Χρήστο πέρασε.

Αφού περίμενε ο Χρήστος και άρχισε να βαριέται λέει:

- Πόπη μου με συγχωρείς αλλά τόση ώρα που σε βλέπω με έχεις ανάψει. Να σου δώσω 1.000€ να μου δείξεις το βυζί σου;

Η Πόπη κοκκίνισε, πρασίνισε, αλλά τα 1.000€ είναι καλό ποσό για να δείξω το βυζί μου σκέφτηκε.

- Με φέρνεις σε δύσκολη θέση Χρήστο μου αλλά αν μου δώσεις τα λεφτά ναι γιατί όχι.

- Πάρε Πόπη μου, να πάρτα.

Βγάζει το βυζί της λοιπόν.

- Τώρα ο Χρήστος άναψε για τα καλά. Να σου δώσω άλλα 1.000€ να μου δείξεις και το άλλο βυζί σου;

- Ναι μια που είδες το ένα στο άλλο θα κολλήσουμε; Δώσε μου τα λεφτά.

- Να καλή μου, πάρε, άντε βγάλτο έξω!

Τσουπ να και και το άλλο το βυζόμπαλο πετάχτηκε μπρος στα μάτια του Χρηστάρα. Μετά από λίγο μια που περνούσε η ώρα λέει ο Χρήστος:

- Πόπη μου πάω να φύγω τα λέμε.

Μισή ώρα αργότερα να και ο Γιάννης...

- Τι γίνεται Ποπίτσα μου;

- Καλά Γιάννη μου ήρθε από εδώ και Χρήστος, σε περίμενε λίγο και μετά έφυγε.

- Ναι! Ποπίτσα μήπως σου έδωσε τα 2.000€ που μου χρωστάει;