Η αναζήτηση νοήματος στην σύγχρονη ζωή, οδηγεί στις κίβδηλες υποσχέσεις του καταναλωτισμού. Ο μεγαλύτερος φόβος του Συστήματος είναι να σταματήσουμε να ψωνίζουμε. Η προσκόλληση στον καταναλωτισμό ως τρόπο ζωής προέρχεται από τον εκφοβισμό του υποκειμένου. Η μοναδική του ελευθερία (αν έχει χρήματα για ξόδεμα) περιορίζεται σε ποια μάρκα προιόντος θα επιλέξει. Μπαίνεις στην γραμμη παραγωγής για να παράγεις τα προιόντα που μετά θα αγοράσεις και θα παλέψεις να αποκτήσεις ή θα μπερδευτείς ποιο από αυτά να προτιμήσεις. Η διαφήμιση είναι ο μόνος θεσμός (ποιος αμφιβάλλει ότι είναι θεσμός πια;) ο οποίος δεν υπόκειται σε καμία κριτική.
Από την άλλη όλες οι υποσχέσεις της καριέρας είναι κενές και θέτουν αυστηρά όρια στην αυτοεκπλήρωση και την πραγματική Ελευθερία. Δεν χρειάζεται να φοράμε παντελόνια Diesel και παπούτσια Nike για να ξεχωρίσουμε. Δεν έχουμε ανάγκη υποδείξεις για το τι χρειαζόμαστε. Η καταναλωτική μανία είναι το καύσιμο για να κινηθεί το άδικο αυτό σύστημα και να επιβάλει τους όρους του
