Ως γνωστόν στα τρόφιμα υπάρχει κανονισμός (θεσμικό πλαίσιο) ο οποίος....
ορίζει με σαφήνεια ποιες είναι οι επιτρεπόμενες ουσίες που καθιστούν το τελικό προϊόν, αυτό δηλαδή που φτάνει στον καταναλωτή, βιολογικό προϊόν.Στα καλλυντικά δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμα ένα παρόμοιο νομοθετικό πλαίσιο και συγκεκριμένα πρότυπα παραγωγής. Όταν δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο επόμενο είναι να αναπτύσσονται διάφορα ιδιωτικά πρότυπα μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες και πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν ιδιωτικοί φορείς σε συνεργασία με ιατρικούς συλλόγους, πανεπιστήμια, παραγωγούς, οργανώσεων καταναλωτών κ.λπ..
Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται σε διάφορους τομείς, λόγου χάρη τα βιολογικά καλλυντικά, το fair trade, την αειφορική διαχείριση ξυλείας, κτλ. Πάντα είναι μεγάλη η καθυστέρηση των αρμόδιων αρχών να θεσμοθετήσουν τις κοινωνικές πρωτοβουλίες των συνειδητοποιημένων κοινωνικών φορέων, όπως για παράδειγμα τα βιολογικά τρόφιμα, που στη Μ. Βρετανία πιστοποιεί η Soil Association από το 1967, η δε IFOAM από το 1972, όμως μόλις το 1991 ενσωματώθηκαν τα εν λόγω πρότυπα σε σχετική Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Συγκεκριμένα όσον αφορά τα βιολογικά καλλυντικά, τα ιδιωτικά πρότυπα παραγωγής και αρκετοί Ευρωπαϊκοί Οργανισμοί Ελέγχου και Πιστοποίησης βιολογικών προϊόντων κάνουν αυτή την δουλειά για να προφυλάξουν τον καταναλωτή.
Οι οργανισμοί που πιστοποιούν προϊόντα και σε άλλες χώρες είναι :
Στην Ιταλία υπάρχει η AIAB-ICEA και η CCPB,
στην Μεγ. Βρετανία η SOIL ASSOCIATION,
στη Γαλλία η ECOCERT
και στην Γερμανία οι BDIH, ECOCONTROL & OKOTEST.
