Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει αυξήσει το ενδιαφέρον Ελλήνων να μεταναστεύσουν στο κέντρο της αυστραλιανής ερήμου για την εξόρυξη του πολύτιμου όπαλ.
Αυτό, τουλάχιστον, υποστηρίζουν οι ντόπιοι και κυρίως οι ομογενείς που ζητούν επειγόντως κι άλλους Έλληνες συμπατριώτες να εγκατασταθούν στην περιοχή τους.
Κάποτε το χωριό Κούπερ Πίντι, των τριών χιλιάδων κατοίκων, είχε γύρω στους χίλιους Έλληνες.
Σήμερα έχουν περιοριστεί μόλις στους 200 αφού οι περισσότεροι οπαλορύχοι καθώς έκαναν οικογένειες έφυγαν για τις μεγάλες πόλεις «για τα παιδιά τους».
Σύμφωνα με τον Έλληνα ιδιοκτήτη του Μουσείου του Κούπερ Πίντι, Γιάννη Αθανασιάδη, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 άκμαζε η ελληνική παρουσία στην περιοχή.
«Τότε», μας λέει, «άκουσα και εγώ στη Θεσσαλονίκη για του πολύτιμους λίθους του Κούπερ Πίντι και πήγα να βρω όπαλ».
Με την εξεύρεση όπαλ ο κ. Αθανασιάδης μπορεί να μη στάθηκε τυχερός αλλά σήμερα, τριάντα χρόνια αργότερα, έχει το Μουσείο του κι άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, χωρίς να εγκαταλείπει και την εξόρυξη συνεργαζόμενος με άλλους ελπίζοντας, όπως τόσοι άλλοι πως η κόκκινη άμμος που κρύβει στα σπλάχνα της λαμπερές πέτρες που χαρίζουν… χρυσάφι σε όσους τις ανακαλύψουν θα του κάνει και του ίδιου την χάρη.
Την ύπαρξη του οπαλίου στην περιοχή ανακάλυψαν Βρετανοί ερευνητές το 1914, που περιδιάβαιναν την άγρια ενδοχώρα της Αυστραλίας.
«Ένα 15χρονο αγόρι βρήκε όπαλ στην επιφάνεια και τότε δημιουργήθηκε το χωριό και στις δεκαετίες που ακολούθησαν έφθασαν οπαλορύχοι από όλο τον κόσμο» λέει ο κ. Αθανασιάδης.
Κατά τον ίδιο η πρώτη ελληνική οικογένεια ονόματι Χριστιανού, έφτασε εκεί από το Σίδνεϊ το 1953, βρήκε μεγάλη ποσότητα όπαλ και λειτούργησε σαν «μαγνήτης» και για πολυάριθμους άλλους Έλληνες.
Αυτά λέει ο κ. Αθανασιάδης και η ιστορία.
Ο… θρύλος όμως λέει ότι ένας 18χρονος Έλληνας έφθασε κάποτε στην καρδιά της αυστραλιανής ερήμου, έχοντας ακούσει πως πολλοί έγιναν εκατομμυριούχοι μέσα σε μια μέρα χάρη στα οπάλια. Έσκαψε έτσι κι ο ίδιος και βρήκε ένα οπάλιο αξίας ενάμιση εκατομμυρίου δολαρίων. Κανείς δεν ξέρει αν πρόκειται για αληθινό περιστατικό.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι κάτι τέτοιες ιστορίες έπεισαν πάνω από χίλιους Έλληνες να πάνε στην έρημο, σχεδόν στο κέντρο της Αυστραλίας, για να κάνουν την τύχη τους. Λίγοι τα κατάφεραν. Όλοι όμως προσβλήθηκαν από τον «πυρετό του όπαλ» και πολλοί επιμένουν ακόμα.
Πάντως, όπως λέγεται, βασικοί υπαίτιοι της ανακάλυψης ήταν όμως τα… κουνέλια, τα οποία άνοιγαν τρύπες στην άμμο και έφερναν στην επιφάνεια τους πολύτιμους λίθους.
Από τότε μέχρι σήμερα το Κούπερ Πίντι παραμένει ένα μέρος… διάτρητο. Μόνο που οι σημερινές τρύπες είναι φτιαγμένες με περισσότερη τεχνική, φροντίδα και μαεστρία. Δεν πρόκειται άλλωστε μόνο για εκείνες που ανοίγουν οι κυνηγοί του οπαλίου. Σε τρύπες κάτω από τη γη βρίσκονται και τα περισσότερα σπίτια όσων μένουν στην περιοχή. Αυτό μαρτυρά άλλωστε εύγλωττα και το όνομα της πόλης, αφού Κούμπερ Πίντι στη γλώσσα των ιθαγενών Αβοριγίνων σημαίνει «λευκός άνθρωπος μέσα σε τρύπα».
«Επιβάλλεται να έχουμε υπόγεια σπίτια» μας λέει ο κ. Αθανασιάδης και προσθέτει ότι πρόκειται για εντυπωσιακά σπίτια με μια θερμοκρασία 22 έως 24 βαθμών.
«Είμαστε στο κέντρο της ερήμου και έξω η θερμοκρασία είναι 45, 47 καμιά φορά και 50 βαθμοί. Όπως καταλαβαίνεται θα ήταν ανυπόφορο αν όχι αδύνατο να ζούμε εκεί» μας λέει.
Παρά την μείωση του αριθμού των Ελλήνων, κάτι που ανησυχεί τους ομογενείς, εντούτοις η ελληνική παρουσία εξακολουθεί να δεσπόζει στο χωριό.
«Έχουμε την εκκλησία μας, τον Άγιο Νικόλαο και κάθε εβδομάδα έχουμε εκδηλώσεις και συναντιόμαστε» μας λέει ο κ. Αθανασιάδης και προσθέτει:
«Κάποτε όταν άκμαζε ο ελληνισμός κάναμε πανηγύρια, γλέντια, θεατρικές παραστάσεις, αλλά και σήμερα αναβιώνουμε τα ελληνικά μας ήθη όσο μπορούμε».
Όσο για το Μουσείο του είναι ο «καθρέφτης» του Κούπερ Πίντι, κάτι για το οποίο ο κ. Αθανασιάδης δηλώνει ιδιαίτερα υπερήφανος.
Ο ίδιος ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο αλλά, όπως λέει, δεν μπορεί να ζήσει αλλού εκτός από το Κούπερ Πίντι.
Το μουσείο βρίσκεται κάτω από τη γη στη θέση ενός παλιού οπαλωρυχείου. Οι τουρίστες μπορούν να παρακολουθήσουν σε υπόγειο σινεμά ντοκιμαντέρ για την ιστορία, την εξόρυξη και την επεξεργασία του οπαλίου.
Ο Μανώλης Λέττας εμπορεύεται τον πολύτιμο λίθο, ωστόσο εξακολουθεί να κάνει και εξορύξεις.
Όπως λέει ο ίδιος, όσοι ασχολήθηκαν σοβαρά με το οπάλιο κέρδισαν πολλά χρήματα. Κάποιοι στάθηκαν ακόμα πιο τυχεροί και επέστρεψαν ζάπλουτοι στην Ελλάδα. Ένας από αυτούς, όπως λέει, με το ψευδώνυμο «Γυναίκα» λένε ότι έβγαλε 450.000 λίρες το 1972, περίπου 420.000 εκατομμύρια ελληνικές δραχμές τότε, και ζει σήμερα στη Θεσσαλονίκη απ’ όπου και κατάγεται…
Ο κ. Αθανασιάδης υποστηρίζει ότι υπάρχει ακόμα μεγάλη ποσότητα όπαλ στην περιοχή μια ελπίζει πως θα βρεθούν κι άλλοι φιλόδοξοι οπαλορύχοι.
