Ένα ολόκληρο οικοσύστημα ανακαλύφθηκε κάτω από την επιφάνεια της Γης, περίπου ένα χιλιόμετρο κάτω από τον πάτο των ωκεανών, πράγμα που ίσως σημαίνει πως υπάρχει ζωή και πολύ πιο βαθιά, ίσως και... στον πυρήνα του πλανήτη μας!
Βακτήρια που ζουν εδώ και πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια και κυριαρχούν σε εκείνο το τμήμα της Γης όπου υπάρχει μόνο βενζόλιο και μεθάνιο ανακαλύφθηκαν πρόσφατα από το Πρόγραμμα Εκσκαφής των Ωκεανών από το Κρατικό Πανεπίστημιο του Όρεγκον.
Ο Στίβεν Τζιοβάννι και οι συνεργάτες του έσκαψαν περίπου 1400 μέτρα κάτω από τον πάτο του Ατλαντικού Ωκεανού, διαπερνώντας το στρώμα του μελανόλιθο, σε θερμοκρασίες που έφταναν τους 102 βαθμούς Κελσίου.
Εκεί, οι ερευνητές βρήκαν βακτήρια εξαπλωμένα παντού, τα οποία είχαν αναπτυχθεί για να τρέφουν το μεθόνιο και το βενζόλιο. Πρόκειται για παρόμοια βακτήρια που βρίσκονται σε μολυσμένα χώματα, πράγμα που σημαίνει πως δεν γεννήθηκαν εκεί αλλά “μετανάστευσαν” από την επιφάνεια της Γης, εκεί όπου το έδαφος ήταν πιο λεπτό.
Σε άρθρο τους στο επιστημονικό περιοδικό Science, ο καθηγητής Τζιοβάννι υπογράμμισε την ανθεκτικότητα αυτών των μικροοργανισμών: “Ο ωκεανός είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον, και προφανώς αυτά τα βακτήρια νίκησαν στον αγώνα επιβίωσης”.
“Το DNA τους είναι πλήρως λειτουργικό. Αυτοί οι οργανισμοί είναι εξαιρετικά μικροί και πολύ αποτελεσματικοί. Κάθε γενετικό μέρος τους εξυπηρετεί έναν σκοπό”, συμπληρώνει.
Αυτό το βακτήριο είναι ικανό να επιβιώνει σαν ένα ασύνδετο κύτταρο σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Έχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα βιοσυνθετικοής ζωής και μπορεί να αναπαράγεται αποτελεσματικά, καταναλώνοντας διαλυμένα οργανικά υλικά
Βακτήρια που ζουν εδώ και πάνω από ένα δισεκατομμύριο χρόνια και κυριαρχούν σε εκείνο το τμήμα της Γης όπου υπάρχει μόνο βενζόλιο και μεθάνιο ανακαλύφθηκαν πρόσφατα από το Πρόγραμμα Εκσκαφής των Ωκεανών από το Κρατικό Πανεπίστημιο του Όρεγκον.
Ο Στίβεν Τζιοβάννι και οι συνεργάτες του έσκαψαν περίπου 1400 μέτρα κάτω από τον πάτο του Ατλαντικού Ωκεανού, διαπερνώντας το στρώμα του μελανόλιθο, σε θερμοκρασίες που έφταναν τους 102 βαθμούς Κελσίου.
Εκεί, οι ερευνητές βρήκαν βακτήρια εξαπλωμένα παντού, τα οποία είχαν αναπτυχθεί για να τρέφουν το μεθόνιο και το βενζόλιο. Πρόκειται για παρόμοια βακτήρια που βρίσκονται σε μολυσμένα χώματα, πράγμα που σημαίνει πως δεν γεννήθηκαν εκεί αλλά “μετανάστευσαν” από την επιφάνεια της Γης, εκεί όπου το έδαφος ήταν πιο λεπτό.
Σε άρθρο τους στο επιστημονικό περιοδικό Science, ο καθηγητής Τζιοβάννι υπογράμμισε την ανθεκτικότητα αυτών των μικροοργανισμών: “Ο ωκεανός είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον, και προφανώς αυτά τα βακτήρια νίκησαν στον αγώνα επιβίωσης”.
“Το DNA τους είναι πλήρως λειτουργικό. Αυτοί οι οργανισμοί είναι εξαιρετικά μικροί και πολύ αποτελεσματικοί. Κάθε γενετικό μέρος τους εξυπηρετεί έναν σκοπό”, συμπληρώνει.
Αυτό το βακτήριο είναι ικανό να επιβιώνει σαν ένα ασύνδετο κύτταρο σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Έχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα βιοσυνθετικοής ζωής και μπορεί να αναπαράγεται αποτελεσματικά, καταναλώνοντας διαλυμένα οργανικά υλικά
