Πόσο, όμως, σεξ θέλουν σήμερα οι γυναίκες κανείς δεν το ξέρει, γιατί συνήθως η ανδρική ματιά είναι αυτή που προσανατολίζει τα ερωτήματα.
Αφού στον άνδρα η ικανότητα στύσης είναι αρρενωπότητα και υγεία, ενώ στη γυναίκα είναι σεξομανία και καταδικασμένη ως ύποπτη συμπεριφορά.
Οι άνδρες θέλουν τις γυναίκες σεξουαλικές και προκλητικές για τους ίδιους και όχι για τους άλλους, στον αρσενικό εγκέφαλο η γυναίκα του αλλού αν είναι σεξουαλική με προκαλεί, η δικιά μου όμως είναι επικίνδυνη, αν θέλει τόσο πολύ το σεξ.
Σε όλες τις έρευνες για τη γυναικεία σεξουαλικότητα η διάσταση της επιθυμίας και του οργασμού (μυαλό και σώμα) προσπαθεί να ερμηνευτεί με ανδρικά εργαλεία, γι' αυτό και δεν βγαίνουν συμπεράσματα εύκολα.
Οι εταιρείες ψάχνουν στις γυναίκες την κατάθλιψη που υποψιάζονται ότι συνοδεύει τη σεξουαλική δυσκολία στη γυναίκα και όχι τους μηχανισμούς των γεννητικών της οργάνων, όπως έγινε και με τον άνδρα.
Σε όλες τις έρευνες για τη γυναικεία επιθυμία απαντήσεις συνήθως έχουμε με βάση το τι πιστεύουν οι γυναίκες για τα αλλά ζευγάρια, πόσο συχνά δηλαδή κάνουν σεξ οι άλλοι και συγκρίνουν θετικά ή αρνητικά, άρα ταυτίζονται με το μέσο όρο της ανδρικής συχνότητας που έχει επιβληθεί ως υγιής χωρίς να επαληθευτεί ποτέ.
Η προκατάληψη της ανδρικής κυριαρχίας και της επιβολής της ανδρικής επιθυμίας ως σημαντικής για την υγεία του πληθυσμού και η καταδίκη της αυτονομίας της γυναικείας ματιάς πάνω στο σεξ φαίνεται ότι θα προκαλούν ακόμα την ερευνητική κοινότητα για πολλά χρόνια, αφού οι απαντήσεις για το μυστικό του οργασμού της γυναίκας είναι ακόμα ανέκδοτο και μυθολογία.
Η προσπάθεια της φαρμακευτικής βιομηχανίας να δημιουργήσει το γυναικείο Viagra φαίνεται να μην έχει καμία επιτυχία απογοητεύοντας τους οικονομικούς εγκέφαλους των εταιρειών. Ίσως γιατί όπως έλεγε η Isabel Allende: «Για τις γυναίκες το καλύτερο αφροδισιακό είναι οι λέξεις, το σημείο G βρίσκεται στα αυτιά και όποιος το ψάχνει πιο κάτω χάνει τον χρόνο του».
