Άραγε τι θα γινόταν αν οι δεινόσαυροι δεν είχαν εξαφανιστεί;

Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια βόλτα στις ΗΠΑ πριν 70 εκατομμύρια χρόνια, θα είχαμε πολλές πιθανότητες να συναντήσουμε ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο είδος  σαρκοβόρου δεινόσαυρου με την ονομασία "Τρωόδοντας" .
  Είχε ύψος 1 μέτρο και  μήκος 2,5. Τρεφόταν κυνηγώντας την νύχτα μικρά θηλαστικά και δεινόσαυρους.
Εκ πρώτης όψεως λοιπόν δεν φαίνετε να διαφοροποιείτε σημαντικά από τα υπόλοιπα είδη σαρκοβόρων δεινοσαύρων…

  Κι όμως!!! Ο Τροόδωντας είχε έναν πραγματικά τεράστιο εγκέφαλο, τον μεγαλύτερο από όλους τους γνωστούς δεινόσαυρους, σε σχέση με το μέγεθος του σώματος του, και πιθανότατα ήταν αρκετά έξυπνος, ίσως όπως τα σημερινά δελφίνια.
Άραγε αν δεν είχε εξαφανιστεί πριν 66 εκατομμύρια χρόνια, πως θα εξελισσόταν το είδος του; Το κυριότερο: Πως θα εξελισσόταν ο εγκέφαλος του;
  Στην μια φωτο βλέπουμε τον Τρωόδοντα όπως ήταν κάποτε και στην άλλη σε αναπαράσταση τον υποθετικό νοήμων απόγoνό του.


    Πρώτος αναρωτήθηκε ο Κάρλ Σάγκαν στο Βιβλίο του The Dragons Of Eden το 1978: Ο Σαγκαν λοιπόν έθεσε την ερώτηση «  Τι θα γινόταν αν οι δεινόσαυροι δεν εξαφανίζονταν; Αν τα πλάσματα της Κρητιδικής όπως ο Τροώδοντας ήταν ήδη τόσο έξυπνα, τι θα συνέβαινε αν είχαν την ευκαιρία να εξελιχθούν για ακόμα 60-80 εκατομμύρια χρόνια;»  Αυτό το ερώτημα απασχολεί τους παλαιοντολόγους και τους εξελεγκτικούς βιολόγους για αρκετές δεκαετίες.
  Ο καθηγητής Dale Russel από το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Οτάβα το 1982 προχώρησε ακόμα παραπέρα και κατασκεύασε έναν υποθετικό εξελιγμένο Τροώδοντα με εγκέφαλο παρόμοιο με αυτόν που έχουν οι άνθρωποι και τον ονόμασε “Dinosauroid”
  To πλάσμα αυτό θα είχε μεγάλα μάτια και 3 δάχτυλα σε κάθε χέρι, όπως και ο Τρωόδοντας. Όπως όλα τα ερπετά δεν θα είχε εξωτερικά γεννητικά όργανα. Υπέθεσε ότι για να ισορροπήσει τον μεγάλο και βαρύ εγκέφαλο του θα έπρεπε να σταθεί όρθιος σε οριζόντια στάση, κάτι που αυτόματα σημαίνει ότι το πλάσμα δεν χρειάζεται πια ουρά, και η ανάγκη να γεννάει μικρά με μεγάλο κεφάλι, θα οδηγούσε στην εξέλιξη μιας φαρδιάς λεκάνης, παρόμοιας με αυτήν που έχουν σήμερα οι άνθρωποι, ωστόσο σε αντίθεση με τα θηλαστικά δεν θα διέθετε μαστούς, αλλά θα έτρεφε τα μικρά του με μασημένη τροφή όπως τα πουλιά, ενώ και η ομιλία του πιθανότατα θα θύμιζε τις φωνές των πουλιών, τους στενότερους απογόνους των δεινόσαυρων που υπάρχουν.

  Το αποτέλεσμα των συλλογισμών του είναι το γλυπτό στην φωτογραφία που μέχρι σήμερα φιλοξενείται στο Μουσείο Δεινοσαύρων του Ντόρτσεστερ. Να έχει δίκαιο άραγε; Ευτυχώς για εμάς τους ανθρώπους δεν θα μάθουμε ποτέ!! Οι δεινόσαυροι αφανίστηκαν από άγνωστο λόγο και δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να γίνουν τα ‘πολιτισμένα’ πλάσματα του πλανήτη…

Γιαννης Γιαπιτζάκης
Πηγή: darrennaish.blogspot.com