Οι αγώνες ταχύτητας και ειδικότερα οι αυτοκινητιστικοί αγώνες, είναι ένα από τα πιο διάσημα αθλήματα στον κόσμο.
Η Formula 1, είναι πρώτο στην κατάταξη ενώ στην Αμερική το NASCAR κρατάει τα ηνία.
Από τις αρχές του...1900 που ξεκίνησε το άθλημα, μέχρι και σήμερα, οι αγώνες αυτοκινήτων προσφέρουν την ίδια συγκίνηση και πάθος, τόσο στους οδηγούς όσο και στους θεατές.
Αυτό ακριβώς είναι και που κάνει τόσο τραγικό τον χαμό μιας ζωής, κατά την διάρκεια των αγώνων.
Η λίστα που ακολουθεί είναι για τα 10 πιο τραγικά και συγκλονιστικά ατυχήματα στην ιστορία των αγώνων.
10 - Scott Kalitta (NHRA)
Ο Scott Kalitta ήταν για 2 χρονιές πρωταθλητής στο Top Fuel Drag Racing και ο πρώτος οδηγός που κέρδισε στους αγώνες Top Fuel και Funny Car.
Ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους οδηγούς στην αμερικανική ιστορία των drag αγώνων.
Κατά τη διάρκεια των προκριματικών αγώνων Lucas Oil NHRA SuperNationals, στο Oldbridge Township Raceway Park στη Englishtown, του New Jersey, ο Scott έχασε την ζωή του στον τελικό γύρο, όταν, κοντά στο τέλος της διαδρομής, ο κινητήρας εξερράγη. Το αλεξίπτωτο απέτυχε να ανοίξει και το αυτοκίνητο παγιδεύτηκε μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης πριν χτυπήσει στον τσιμεντένιο τοίχο με σχεδόν 480χλμ την ώρα.
Ο Scott διακομίσθηκε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, αλλά δεν κατάφερε να αντέξει στα βαρύτατα τραύματά του κι άφησε την τελευταία του πνοή στο χειρουργικό τραπέζι.
Ήταν 46 ετών.
09 - Bruce McLaren (F1)
Αν και ποτέ δεν κέρδισε το πρωτάθλημα της Formula 1, ο παράτολμος Νεοζηλανδός ήταν ένας εκπληκτικός οδηγός.
Βαθμολογήθηκε και τις 8 φορές που τερμάτισε (3 βάθρα, 2 τέταρτες και 3 πέμπτες θέσεις) καταλαμβάνοντας τελικά την 3η θέση στο πρωτάθλημα Οδηγών.
Ίδρυσε Bruce McLaren Motor Racing ΕΠΕ το 1963, μια ομάδα που εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα ως ομάδα της McLaren.
Ο McLaren πέθανε το 1970, στην αγγλική πίστα Goodwood όταν κατέρρευσε το πίσω μέρος ενός μονοθεσίου CanAm με κωδικό MOD προκαλώντας τη συντριβή του στον απέναντι τοίχο.
Ο McLaren πέθανε ακαριαία στα 32 του χρόνια, κάνοντας αυτό που αγάπησε όσο τίποτε άλλο στη ζωή του: εξελίσσοντας και δοκιμάζοντας μόνος του ένα αγωνιστικό μονοθέσιο.
08 - Roland Ratzenberger (F1)
O Roland Ratzenberger πέθανε στην Imola, το 1994, μία μέρα πριν τον θάνατο του Ayrton Senna.
Ήταν ένας ανερχόμενος οδηγός ο οποίος αγωνίστηκε μόλις σε τρεις αγώνες με την ομάδα της MTV Simtek Ford κατά το 1994.
Ο Ratzenberger σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια των προκριματικών αγώνων στην Imola.
Στο γύρο που προηγήθηκε του ατυχήματος, η Σίμτεκ Φορντ του Ratzenberger είχε υποστεί ζημιά στην εμπρός αεροδυναμική πτέρυγα. Στον επόμενο γύρο η πτέρυγα δεν άντεξε τις αεροδυναμικές πιέσεις που αναπτύχθηκαν και έσπασε, με αποτέλεσμα να σφηνωθεί κάτω από το πάτωμα του αυτοκινήτου. Αυτό οδήγησε σε απώλεια ελέγχου της κατεύθυνσης και έξοδο από την πίστα. Η πρόσκρουση με τα προστατευτικά τοιχώματα έγινε με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα.
Ο θάνατος του Ratzenberger ήταν ακαριαίος, ως αποτέλεσμα κατάγματος στην βάση του κρανίου, καθώς το κεφάλι του συνέχισε να κινείται προς τα μπρος, ενώ το σώμα του ήταν δεμένο στο κάθισμα.
Ο θάνατός του οδήγησε στην υιοθέτηση της συσκευής HANS για τους οδηγούς, που σταθεροποιεί το κεφάλι σε περίπτωση σύγκρουσης.
Ήταν 34 ετών.
07 - Joe Weatherly (Nascar)
Ο Joe Weatherly ήταν γνωστός στην εποχή του ως ο "The Clown Prince of Racing" για τρεις λόγους:
1. Έτρεξε σε έναν γύρο ντυμένος Πήτερ Παν.
2. Ήταν γνωστός για τις φάρσες στους συναδέλφους οδηγούς.
3. Διασκέδαζε μέχρι τις πρωινές ώρες με τον συνάδελφο και φίλο του Curtis Turner
Παρά τη φήμη του ως κλόουν, ο Weatherly ήταν ένας επιτυχημένος και ολοκληρωμένος οδηγός, κερδίζοντας 25 αγώνες και συνεχόμενα πρωταθλήματα κατά τη διάρκεια της 12ετούς καρίερας του στο Nascar.
Ο Weatherly, σκοτώθηκε το 1964 στο Riverside International Raceway κατά τη διάρκεια του πέμπτου αγώνα της σεζόν. Αργότερα διαπίστωσε ότι, κατά την κρούση με το τείχος, το κεφάλι του είχε βγει από το παράθυρο και είχε συνθλιβεί στον τοίχο, σκοτώνοντας τον ακαριαία.
Ως τελικό αστείο, το Riverside Speedway είναι χαραγμένο στον τάφο του.
06 - Eddie Sachs (Indianapolis Racing)
Ο Sachs ήταν ένας άλλος οδηγός που αγωνιζόταν για τον τίτλο του «Clown Prince of Racing," όπως ήταν γνωστός για τον αγώνα με ένα λεμόνι δεμένο στο λαιμό του (για λόγους που ήταν γνωστοί μόνο στον εαυτό του).
Ο Sachs σκοτώθηκε μετά από μια συντριβή με τον Dave MacDonald στο δεύτερο γύρο του Indianapolis 500 το 1964.
Το αυτοκίνητο του MacDonald τράκαρε και άρπαξε φωτιά. Ο Sachs προσπάθησε να τον αποφύγει αλλά τελικά συγκρούστηκε μαζί του προκαλώντας μια μεγάλη έκρηξη.
Εγκλωβισμένος μέσα στο αυτοκίνητο, ο Sachs κάηκε ζωντανός. Όταν αργότερα έβγαλαν το σώμα του από το αυτοκίνητο ανακάλυψαν ότι είχε περασμένο στο λαιμό του ένα λεμόνι.
Δεν έχει εξακριβωθεί αν πέθανε από τις αναθυμιάσεις ή από το αμβλύ τραύμα που έφερε.
05 - Mark Donohue (F1/Nascar)
O "Captain Nice" Mark Donohue είναι ίσως o πιο γνωστός για το πρωτάθλημα Can-Am του 1973 , όπου κέρδισε όλες εκτός από μία κούρσα κατά τη διάρκεια της σεζόν και κέρδισε το παρωνύμιο "The Can-Am Killer".
Προηγουμένως, ο Donohue είχε κερδίσει το Indianapolis 500 (1972), κέρδισε στο Riverside στο NASCAR και διαγωνίστηκε για Penske Racing στη Φόρμουλα Ένα.
Κατά την διάρκεια ενός δοκιμαστικού γύρου, το λάστιχο του αυτοκινήτου του έσκασε και τράκαρε στον τοίχο, χτυπώντας το κεφάλι του.
Παρόλο που δεν φαινόταν σοβαρός τραυματισμός, ο Donohue πέθανε την επόμενη μέρα από εγκεφαλική αιμορραγία στο νοσοκομείο Graz της Αυστρίας, όπου είχε εισέρθει λίγες ώρες πριν από επιδείνωση του πονοκεφάλου που ένιωσε.
Τα αυτοκίνητα που χρησιμοποίησε ο Donohue για τους αγώνες του είναι τα: Elva Courier , Ferrari 250 LM, Shelby Mustang GT350R, Lotus 20 , Shelby Cobra , Ford GT-40 MK IV, Ferrari 512 , Lola T70, Porsche 911 , Chevrolet Camaro , η AMC Ακόντιο , AMC Matador , η Porsche 917 / 10, Porsche 917 / 30, Eagle- Offy , McLaren M16, και Lola T330.
04 - Gilles Villenueve (F1)
Ο Gilles Villenueve ήταν το καμάρι του Καναδά στους αγώνες ταχύτητας. Η καριέρα του ξεκίνησε στο Κεμπέκ, όπου άρχισε με snowmobile αγωνιστικά πριν προχωρήσει στη Formula Atlantic. Κέρδισε το πρωτάθλημα του 1976 τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην καναδική Formula Atlantic.
Σε ηλικία 27 ετών έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1, στη Μ. Βρετανία, στον πρώτο και μοναδικό αγώνα που έτρεξε με μονοθέσιο που δεν ήταν κατασκευασμένο από την Scuderia.
Το 1982 στο βελγικό Grand Prix στο Zolder, 8 λεπτά πριν τη λήξη των επίσημων δοκιμαστικών, ο Gilles οδηγώντας την Ferrari 126C2 πέρασε με μεγάλη ταχύτητα πάνω από τα κερμπς.
Μπροστά του βρισκόταν ο Γερμανός Jochen Mass με March-Ford, που του έκλεινε το δρόμο. Ο Villeneuve προσπάθησε να τον περάσει, αλλά ο Mass είχε ήδη κάνει στην άκρη, με αποτέλεσμα τα δυο αυτοκίνητα να συγκρουστούν.
Για τον Villeneuve, που μεταφέρθηκε αμέσως με ελικόπτερο στο νοσοκομείο, η σύγκρουση ήταν μοιραία, αφού είχαν σπάσει δυο σπόνδυλοι στον αυχένα του, με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο.
Μπορεί η καριέρα του να ήταν σύντομη, αλλά η φήμη του γιγάντια, λογικά λοιπόν οι συμπατριώτες του εξακολουθούν να τον λατρεύουν, ενώ η πίστα του Μόντρεαλ, όπου διεξάγεται το GP του Καναδά, πήρε το όνομά του.
Ο «Καθηγητής» Alain Prost, περιγράφει μέσα σε δυο αράδες τον Gilles Villeneuve: «Ο Gilles ήταν ο τελευταίος υπέροχος οδηγός. Εμείς οι υπόλοιποι ήμασταν απλώς ένα τσούρμο από καλούς επαγγελματίες...».
Ο,τι δεν κατάφερε ο πατέρας, το πέτυχε ο γιος λίγα χρόνια αργότερα. Ο Jacques Villeneuve που θαύμαζε μικρός τον πατέρα του, κατάφερε το 1997 να γράψει ιστορία και να γίνει ο πρώτος Καναδός πιλότος -και μοναδικός μέχρι σήμερα- που στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής στη Formula 1...
03 – Dale Earnhardt (Nascar)
O Earnhardt ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους πιο επιτυχημένους οδηγούς του NASCAR, κερδίζοντας 76 αγώνες και επτά πρωταθλήματα.
Στον αγώνα του Daytona 500 το 2001, ο Waltrip και ο Earnhardt Junior ήταν επικεφαλής της κούρσας, στον τελευταίο γύρο, με τον Earnhardt τον πρεσβύτερο στην τρίτη θέση.
Σε μια στροφή το αυτοκίνητο του Dale, έχασε το πίσω φτερό με αποτέλεσμα να χτυπήσει στον τοίχο με ταχύτητα 160 μίλια την ώρα.
Ο Dale πέθανε ακαριαία.
02 - Ayrton Senna (F1)
Ο Ayrton Senna da Silva αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος οδηγός στην ιστορία της Formula 1, αν και υπήρξε ιδιότροπος χαρακτήρας.
Το 2009 σε μια δημοσκόπηση που έγινε σε 271 οδηγούς της F1, στα μέλη των πληρωμάτων και των εργαζομένων ο Ayrton Senna ανακηρύχτηκε ως ο μεγαλύτερος οδηγός στην ιστορία της Formula 1.
Ο Senna ήταν τρεις φορές πρωταθλητής, κέρδισε το Grand Prix του Μονακό έξι φορές και κράτησε την θέση αυτή από το 1989 έως το 2006. Ο Senna ήταν γνωστός ως σκληρός ανταγωνιστής, και ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την διαμάχη του με τον Alain Prost, με τον οποίο μονομαχούσαν για τα πρωταθλήματα από το 1988 ως το 1992.
Το 1994 ο Senna υπογράφει στη Williams πραγματοποιώντας έτσι την επί διετίας ανεκπλήρωτη επιθυμία του. Όμως η χρονιά που ξεκίνησε με τον καλύτερο οδηγό στο καλύτερο μονοθέσιο κατέληξε να μείνει στις μνήμες των ανθρώπων της Formula 1 σαν μια από τις χειρότερες σε όλη την ιστορία του αθλήματος, Στο τρίτο μόλις grand prix της περιόδου (Imola) την ημέρα των δοκιμών ο R.Barrichello έχει μια ανατριχιαστική έξοδο (ευτυχώς χωρίς σοβαρές συνέπειες), ενώ στα προκριματικά του Σαββάτου σκοτώνεται ο Roland Ratzeberger. Το κακό τριτώνει στον Κυριακάτικο αγώνα όταν στη στροφή Tamburello ο Senna πάει ευθεία και "σκάει" με 300 χμ/ώρα στον τοίχο. Ο Βραζιλιάνος super star άφησε τη τελευταία του πνοή δυο ώρες αργότερα, παίρνοντας μαζί του τον τελευταίο "μεγάλο" οδηγό της Formula 1. Το "φάντασμα" του Senna περιπλανιέται ακόμα ανάμεσα στους φίλους του αθλήματος, οι οποίοι δεν έχουν σταματήσει να μιλάνε για αυτόν. Τα ακριβή αίτια του ατυχήματος δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ, αν και η Williams δικάστηκε για το ξαφνικό σπάσιμο της κολώνας του τιμονιού στο μονοθέσιο του Senna. Αθωώθηκε μεν αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακόμα και σήμερα δεν έχουν πεισθεί απόλυτα.
Η κυβέρνηση της Βραζιλίας κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος για το μεγαλύτερο αστέρι της χώρας. Ο Alain Prost, ο μεγαλύτερος αντίπαλός του, συνόδευσε το φέρετρο στην κηδεία του και τρία εκατομμύρια Βραζιλιάνοι βγήκαν στους δρόμους ως φόρο τιμής. Στην Ιαπωνία, στο Τόκιο στην έδρα της Honda, έλαβε τόσα πολλά λουλούδια αφιερωμένα στον Senna, που είχαν κυριεύσει το λόμπι, παρά το γεγονός ότι ο Senna δεν αγωνιζόταν για την Honda.
Η McLaren, η ομάδα με την οποία ο Senna συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του, δεν ξανάκανε νίκη για 4 χρόνια μετά τη φυγή (και τον πρόωρο θάνατό) του... σύμπτωση ? Σύμπτωση ή όχι, οι 65+1 pole positions του μεγάλου Ayrton εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αποτελούν το απόλυτο ρεκόρ του αθλήματος!
01 - Pierre Levegh, 83 Spectators (Le Mans)
Στις 24 Ώρες του LeMans, το 1955, ο Pierre Levegh οδηγούσε τη Mercedes-Benz 300 SLR με τον αριθμό 20. Στον 35ο γύρο ακολουθούσε τη Jaguar D-Type του Mike Hawthorn. Στο τέλος του γύρου, ο τελευταίος αποφάσισε να μπει στα pits - αλλά με τη χρήση δισκόφρενων το φρενάρισμά του ήταν πιο απότομο από όσο ήθελε.
Ο Lance Macklin, που τον ακολουθούσε με μια Austin-Healey, αναγκάστηκε για να τον αποφύγει να κάνει ελιγμό προς το κέντρο της πίστας - ωστόσο, την ίδια ώρα πλησίαζε με μεγάλη ταχύτητα ο Pierre Levegh. Το μονοθέσιό του προσέκρουσε στην Austin-Healey και απογειώθηκε.
Προσέκρουσε με μεγάλη ταχύτητα στο ανάχωμα πλευρικά της ασφάλτου και τα συντρίμμια του εκτοξεύθηκαν στην κεντρική κερκίδα, ενώ στο σημείο του αναχώματος το μονοθέσιο τυλίχθηκε στις φλόγες.
Έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 80 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του Pierre Levegh εν μέσω εκρήξεων και φωτιάς.
Ως ένδειξη πένθους, η Mercedes-Benz αποχώρησε για σαράντα χρόνια από τους αγώνες μέχρι το 1994 που επέστρεψε στη Formula 1.
Το δυστύχημα θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου