Downhill στον χιονισμένο Υμηττό

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα από την Δευτέρα την ευκαιρία να κάνω μια τέτοια φωτογράφηση...
Από τις πρώτες κιόλας νιφάδες το μυαλό μου άρχισε να στροφάρει για το ποιους θα χρησιμοποιήσω σαν πειραματόζωα, ποιο θα είναι το μέρος και ότι άλλο απαραίτητο για ένα τέτοιο project. Οι επιλογή για πειραματόζωων δεν ήταν τόσο δύσκολη, μιας και οι πιο κοντινοί στο Υμηττό ήταν οι Μάριος Παπασημακόπουλος και Κωνσταντίνος Πουλόπουλος. Επίσης η επιλογή τους φαντάζομαι πως ήταν και η σωστή, αφού ο ένας σίγουρα πάσχει από τάσεις αυτοκτονίας (Μάριος), ενώ ο άλλος διαλύεται όταν περπατάει και όχι όταν κάνει ποδήλατο, συνεπώς δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Τέλος, αυτό που έμενε ήταν να οπλιστώ και να εξοπλιστώ με τα αναγκαία… όπως και έγινε, φωτογραφική μηχανή, ημιφορτισμένες μπαταρίες (για να την κάνουμε γρήγορα), αθλητικό παπούτσι, καλτσάκι καλοκαιρινό και γάντι όσο πιο λεπτό παίζει (νατα, νατα τα κομάντα…). Όσο για το μέρος δεν υπάρχει ιδανικότερο του 10 στον Υμηττό, κοντά στον δρόμο (και το σπίτι μου…), speed jumps, burms και όλα τα συναφή. Το υπόλοιπο της ιστορίας μπορούν να το πουν οι φωτογραφίες που τραβηχτήκαν με τόσο κόπο και μουρμούρα (άντε πάμε κρυώνω…)