Η εμπειρία της Αργεντινής την περίοδο των «προέδρων του ΔΝΤ»

Χρονοδιάγραμμα των εξελίξεων:
19 Δεκ.2001
Δεκάδες σουπερμάρκετ λεηλατούνται στη χώρα από χιλιάδες άνεργους και κοινωνικά αποκλεισμένους από τις δολοφονικές πολιτικές του ΔΝΤ και της εγχώριας ελίτ. Οι κατάθετες χάνουν τις οικονομίες τους μετά από δέσμευση των καταθέσεων από τις....

ξένες τράπεζες.

Ο πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα κηρύσσει «απαγόρευση κυκλοφορίας» και απαγόρευση των συγκεντρώσεων. Ακολουθούν μαζικές πορείες και αυθόρμητες συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

20 Δεκ.2001 ( Πρωινές ώρες 5.00 πμ – 10.30 πμ.).

Από τις πρώτες πρωινές ώρες διογκώνονται όλο και πιο πολύ οι διαδηλώσεις, επικεντρώνονται στην ιστορική πλατεία του Μάη και έξω από το σπίτι του μισητού Υπ.Οικ ( άνθρωπο του ΔΝΤ) Δομίνγκο Καβάλιο. Το ίδιο πρωί παραιτείται ο πανίσχυρος και διακομματικός Υπ. Οικονομικών ( που επέβαλλε την ισοτιμία δολάριο –πέσο και εκποίησε τον αμύθητο δημόσιο πλούτο της χώρας)

Το ίδιο πρωί κάνουν την εμφάνιση τους στις συγκεντρώσεις και πορείες οι οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς.

20 Δεκ. 2001 (Απόγευμα- βράδυ).

Η κυβέρνηση Ντε Λα Ρούα αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές στην κεντρική Πλατεία του Μάη με άγρια καταστολή ( έφιππη αστυνομία, «αντιτρομοκρατικές μονάδες»).

Τα εγχώρια και ξένα τηλεοπτικά δίκτυα έχουν ζωντανές συνδέσεις στην εξέλιξη της άγριας αστυνομικής καταστολής. Οι τέσσερις πρώτοι νεκροί διαδηλωτές πέφτουν από σφαίρες της αστυνομίας. Ο λαός βγαίνει στους δρόμους μαζικά και πλημμυρίζει τους πλατείες, πολιορκεί το Προεδρικό μέγαρο.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο Πρόεδρος της χώρας σε τηλεοπτικό διάγγελμα, δηλώνει ότι δεν θα παραιτηθεί, καλεί την αντιπολίτευση σε κυβέρνηση «σωτηρίας». Οι διαδηλωτές φτάνουν σχεδόν το εκατομμύριο. Αφού οι προσπάθειες του Ντε λα Ρούα αποτυγχάνουν, την ίδια μέρα δραπετεύει από το Προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο, αφού πολιορκείται από λαοθάλασσα διαδηλωτών.

21 Δεκ. 2001

Αναλαμβάνει προσωρινά την προεδρεία ο πρόεδρος της Γερουσίας Ραμόν Πουέρτα και επικεφαλής της αντιπολίτευσης στη γερουσία. Η καταστολή συνεχίζετε τις επόμενες μέρες. Οι νεκροί είναι επίσημα 39, μεταξύ τους και 9 άτομα κάτω των 18 ετών.

23 Δεκ.2001

Το στέλεχος Αντόλφο Ροντρίγεζ Σάα της αντιπολίτευσης αναλαμβάνει προσωρινός πρόεδρος μετά την παραίτηση το προηγούμενου πρόεδρου. Αναγγέλλει στάση πληρωμών της χώρας έναντι των δανειστών και τραπεζών. Ανακοινώνει την δημιουργία ενός εκατομμύριου νέων θέσεων εργασίας.

30 Δεκ.2001

Αρχές του 2002 ο προϋπολογισμός που προτάθηκε, δείχνει ακριβώς το αντίθετο από ότι εξαγγέλθηκε, περισσότερο λιτότητα, ανεργία και εξαθλίωση. Οι ξένες τράπεζες, το ΔΝΤ, η παγκοσμία τράπεζα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, συγχαίρουν τον πρόεδρο Σάα. Στις 30 Δεκ. παραιτείται, αφού ο προϋπολογισμός δεν ψηφίζετε.

Ο κόσμος δεν αφήνει τους δρόμους, δημιουργούνται επιτροπές «αντίστασης και υπερηφάνειας», όπως ονομάζονται, στις περισσότερες γειτονιές των μεγάλων πόλεων και στους χώρους δουλειάς. Εκατοντάδες εργοστάσια, βιοτεχνίες, δήμοι, καταλαμβάνονται. Η κεντρική Πλατεία Μάη φιλοξένει κάθε μέρα δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές.

Για δυο μέρες αναλαμβάνει ο Εδουάρδο Καμάνιο Πρόεδρος της χώρας, πρόεδρος της Γερουσίας.

2 Γενάρη 2002.

Νέος πρόεδρος ο Εδουάρδο Ντουάλντε, προσπαθεί να σταθεροποιήσει την οικονομία, ενώ συνεχώς εκβιάστε από τους δανειστές και ξένες κυβερνήσεις. Η Αργεντινή παρουσιάζετε από «επιλεγμένα» ντόπια και ξένα ΜΜΕ, ως η χώρα του χάους και της «απόλυτης καταστροφής»

26 Ιουνίου 2002

Η «σφαγή της Αβεγιανβεδα». Εκείνη της ημέρα διαδηλωτές, συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις, έχουν καταλάβει τον σιδηροδρομικό σταθμό της Αβεγιανέδα , προάστιο του Μπουένος Άιρες, αγωνιζόμενοι για τις επανεθνικοποίησεις με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο.  Πέφτουν νεκροί από σφαίρες της αστυνομίας οι συνδικαλιστές Μαξιμιλιάνο Κοστέκι και Ντάριο Καστιγιάν. Άλλοι 33 τραυματίζονται σοβαρά από χρήση όπλων της αστυνομίας.

15 Γενάρη 2003

Κερδίζει τις προεδρικές εκλογές ο κέντρο-αριστερός περονιστής Νέστορ Κίρχνερ. Η κυβέρνηση του διακόπτει για 6 χρόνια κάθε συζήτηση με το ΔΝΤ και άλλους διεθνείς οργανισμούς μετά από μεγάλη κοινωνική πίεση και την λαϊκή ιστορική μνήμη των κινημάτων αντίστασης .

Όλα αυτά τα γεγονότα, έμειναν στην σύγχρονη ιστορία ως “Argentinazo”, που συμβολίζει τις λαϊκές εξεγέρσεις ενάντια στην άγρια καταστολή και τις δολοφονίες , την βούληση και θέληση ενός λαού να μην υποταχτεί στον πιο άγριο και δολοφονικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.

Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συμβεί σε άλλη χώρα, ότι συνέβη στην Αργεντινή γιατί οι διαφορές είναι μεγάλες, από πολλές πλευρές.

Ένα όμως είναι σίγουρο ότι όταν οι λαοί έχουν αυτοπεποίθηση, οργάνωση, θέληση, ιστορική μήνη, πραγματικό πατριωτισμό, ταξικές αναφορές και αντί-ιμπεριαλιστικες παρακαταθήκες, κάνουν τα αδύνατα, δυνατά. Οι εκβιασμοί, οι απειλές, δεν μπορών να επιβάλουν την αδικία σε λαούς που επιλέγουν να δώσουν τις μεγάλες και μικρές τους μάχες.

Η Ελλάδα, ο λαός της, οι εργαζόμενοι, έχουν όλα τα στοιχεία να γράψουν την δικιά τους ιστορία με τους δικούς τους αγώνες. Η έκβαση τις δικιας μας μάχης θα επηρεάσει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Όσο και εάν φαίνεται «σενάριο φαντασίας»

Όπως μου έγραψε ένα παλιός μου συμμαθητής από το Μπουένος Άιρες πριν λίγες μέρες. «Κοίτα να δεις πως αλλάζουν τα πράγματα, ενώ στα βιβλία ακόμα μας διδάσκουν ότι είστε η γενέτειρα του δυτικού κόσμου, έχετε την ευκαιρία να μας ξανάδιδάξετε ιστορία, το πως πρέπει να καταρρεύσει ένας σάπιος κόσμος…. Είμαστε μαζί σας. Μόνο μια σπίθα χρειάζεται».