Αυτή τη στιγμή, προπορεύονται στη βαθμολογία δύο Γάλλοι οδηγοί, ο Σεμπαστιάν Οζιέ με 122 βαθμούς, ακολουθούμενος από τον Σεμπαστιάν Λεμπ με 68. Στην τρίτη θέση συναντάμε τον Φινλανδό Μίρκο Χιρβόνεν με 57 βαθμούς και τέταρτος είναι ο συμπατριώτης του Γιάρι Μάτι Λάτβαλα με 49. Ο Λάτβαλα θεωρείται από τους κορυφαίους οδηγούς αυτή τη στιγμή, ωστόσο κανείς δεν θα ξεχάσει το σοκαριστικό ατύχημα στο ράλι της Πορτογαλίας το 2009, όπου όπως δήλωσε χαρακτηριστικά «είναι τρομακτικό να βλέπεις το αυτοκίνητο να πέφτει από έναν γκρεμό και να κάνει 14 περιστροφές». Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει να αγωνίζεται και είναι δεδομένο πως θα απασχολήσει στο μέλλον με τις αγωνιστικές του επιτυχίες.
Η «Κ» βρέθηκε στο Λουτράκι, όπου είναι όλοι οι οδηγοί, ενόψει της σημερινής εκκίνησης του Ράλι Ακρόπολις. Ο Γιάρι Λάτβαλα, μας μίλησε για τις δυσκολίες του αγώνα, τον τρόπο που διαχειρίζεται κανείς ένα ατύχημα αλλά και για τον κορυφαίο οδηγό όλων των εποχών.
– Ποια η άποψή σου για το Ράλι Ακρόπολις; Θεωρείς πως αποτελεί έναν από τους δυσκολότερους αγώνες;
– Κατά την άποψη μου ναι, είναι πάρα πολύ δύσκολο για δύο λόγους. Πρώτον, η υφή των δρόμων ουσιαστικά «τεστάρει» τις δυνατότητες του αυτοκινήτου και τον τρόπο που αυτά μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες. Κυρίως την αντοχή τους, αλλά και την αξιοπιστία τους. Με τα χρόνια, το «Ακρόπολις» γίνεται ολοένα και καλύτερο και βελτιώνεται σε σχέση με παλαιότερα, ωστόσο χρειάζεται προσοχή και μελέτη όσον αφορά τις βραχώδεις περιοχές. Το ελληνικό Ράλι, είναι πλέον μοναδικό, καθώς δεν υπάρχει αλλού στον κόσμο τέτοιου τύπου αγώνας. Αν το αυτοκίνητο είναι καλό εδώ, τότε είναι δεδομένο πως είναι παντού καλό.
– Είσαι αισιόδοξος για τη συμμετοχή σου στο «Ακρόπολις»;
– Στο παρελθόν, δεν έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από την Ελλάδα καθώς θυμάμαι να υπάρχουν συνεχώς μικροπροβλήματα όσον αφορά το αυτοκίνητο. Ελπίζω να σταθώ πιο τυχερός φέτος, καθώς από άποψη ταχύτητας και τρόπου διαχείρισης του αγώνα είμαι απολύτως έτοιμος. Εχω καταφέρει να ανέβω πριν από λίγα χρόνια στο βάθρο, αλλά αυτό που εύχομαι είναι να καταφέρω να έχω έναν αγώνα «καθαρό» χωρίς προβλήματα. Τότε ναι, είμαι αισιόδοξος, ιδίως αν αναλογιστώ πως οι άλλοι οδηγοί δεδομένα θα έχουν προβλήματα λόγω της μορφής του αγώνα.
– Πώς αντιδρά ένας οδηγός ο οποίος έχει κάποιο ατύχημα όπως το δικό σου;
– Μπορεί να σε επηρεάσει, αλλά εξαρτάται πάντοτε από το ατύχημα. Αν είναι πολύ σκληρό και τρομακτικό, μπορεί να σε ωθήσει να σταματήσεις και πολλοί οδηγοί στο παρελθόν επηρεάστηκαν από κάτι τέτοιο σταματώντας τους αγώνες. Το μεγάλο ατύχημα που έχει αντίκτυπο στον εαυτό σου και θα επιφέρει κατάγματα ή βαριές κακώσεις σε κάνει να συζητάς με τον εαυτό σου ζυγίζοντας τις επιλογές σου. Είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς.
– Θεωρείς πως οι ραλίστες είναι ικανότεροι ως οδηγοί εν σχέση με αυτούς της Formula 1;
– Σίγουρα η τεχνική που χρειάζεται στο ράλι είναι ασύγκριτη με τη F1. Οι ραλίστες ξέρουν καλύτερα να διαχειρίζονται ένα αυτοκίνητο. Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με μας, έχει να κάνει με το ότι εμείς αγωνιζόμαστε σε διαφορετικές επιφάνειες με πολλή προετοιμασία στους αγώνες και γνωρίζουμε καλύτερα το αυτοκίνητο που οδηγούμε. Οι οδηγοί της F1, όμως, τρέχουν με ταχύτητες που ούτε καν φανταζόμαστε. Δεν θα μπορούσα να μπω σε μια διαδικασία σύγκρισης, αλλά σίγουρα κάθε άθλημα έχει διαφορετική προσέγγιση και διαφορετικές απαιτήσεις.
– Ποιος είναι ο κορυφαίος οδηγός όλων των εποχών στο Ράλι;
– Κοιτώντας τα αποτελέσματα, τη συνέπεια, τον τρόπο που οδηγεί καταλήγω με σιγουριά στον Σεμπαστιάν Λεμπ.
– Ποια είναι η ιδανική ηλικία για έναν ραλίστα;
– Θα έλεγα η δική μου! Κοντά στα 30 (σ.σ. είναι 28), λίγο πάνω λίγο κάτω. Κυρίως επειδή συνδυάζεις καλή φυσική κατάσταση και εμπειρία.
Συνέντευξη στον Μ. Τσιγ
KATHIMERINI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου