Εκκωφαντική σιωπή της Ορθοδοξίας την πιο κρίσιμη στιγμή!

Μολονότι ο αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί όπως φαίνεται να βρει μια διέξοδο από τ
ο
λαβύρινθο στον οποίο μόνος του εισήλθε, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως η ανθρωπότητα δε θα θρηνήσει για άλλη μια φορά αθώα θύματα που δεν έφταιξαν σε τίποτα παρά μόνο ότι συνέβη να γεννήθουν στη συγκεριμένη γωνιά της γης.

του Στρατή Μαζίδη

Σε όλο αυτό παγκόσμιο σκηνικό δηλώσεων, θέσεων και πρωτοβουλιών, τραγικά απούσα για άλλη μια φορά η Ορθόδοξη Εκκλησία στο όλον της. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη που όπως
είχα γράψει για την περίπτωση της Πρεμέτης θα μπορούσε με μια του δήλωση να επηρρεάσει την κατάσταση, πολύ περισσότερο εδώ θα μπορούσε να βγει μπροστά ως μια παγκόσμια προσωπικότητα για να αποτραπεί ο πόλεμος και να οδηγηθούμε σε μια ειρηνική λύση.
Τα άλλα δύο από τα κάποτε πέντε ιστορικά πατριαρχεία, των Ιεροσολύμων και της Αλεξάνδρειας θα μπορούσαν και αυτά να βγουν μπροστά καθώς το τέταρτο της Αντιόχειας κινδυνεύει. Διότι πέρα από τα όσα γίνονται στη Συρία, σημειώθηκαν σφαγές χριστιανών, κληρικών και λαϊκών.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για το πατριαρχείο της Μόσχας που θεωρητικά κάλυψε την πεντάδα όταν χώρισαν οι δρόμοι με τη Ρώμη. Η Μόσχα δεν πρέπει να κοιτά μόνο το πως θα υπερκεράσει την Κωνσταντινούπολη.
Ακόμη κι αν μίλησαν όλοι οι παραπάνω, δε φρόντισαν να ακουστούν.

Πού είναι οι παραπάνω ιεράρχες αυτή τη στιγμή; Γιατί δε μεταβαίνουν άμεσα στην Αντιόχεια να συλλειτουργήσουν και να προσευχηθούν στο Θεό για την αποτροπή του πολέμου και τη σωτηρία ενός τόπου που έδωσε τόσα πολλά ανά τους αιώνες στην πίστη;
Τι μήνυμα θα μπορούσαν να δώσουν όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά εκεί που υπάρχει ανάγκη και μακριά από τους χρυσοποίκιλτους θρόνους με τους δεκάδες ακολούθους;

Άλλωστε αν τα πατριαρχεία αυτά έμειναν στην ιστορία και συνέχισαν την πορεία τους ανά τους αιώνες ήταν γιατί κορυφαίες μορφές βρέθηκαν στις δύσκολες στιγμές να τα τιμονεύουν.
Θα αναφερθώ μόνο στο ιστορικό παράδειγμα του αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα όταν ήταν πατριάρχης Αλεξανδρείας στις αρχές του 7ου αιώνα επί Ηράκλειου λίγο πριν την νικηφόρα εκστρατεία του τελευταίου στους Αγίους Τόπους. Ο βασιλιάς των Περσών Χοσρόης ο Β’ λεηλάτησε τα Ιεροσόλυμα, έκλεψε, έσφαξε, έκαψε και πήρε χιλιάδες χριστιανούς ως σκλάβους. Ο Ιωάννης λοιπόν έδωσε ότι είχε και δεν είχε αγοράζοντας τους σκλάβους για να τους ελευθερώσει, αγκάλιασε τους πρόσφυγες που πήγαν στην Αλεξάνδρεια ενώ έστειλε χρυσό, προμήθειες και χιλιάδες τεχνίτες ώστε να συμβάλλει -και το πέτυχε- στην ανοικοδόμηση των Ιεροσολύμων.
Σήμερα την κρίσιμη αυτή ώρα, τώρα που οι ηγέτες αμφιταλαντεύονται, που βρίσκονται οι πέντε κεφαλές της Ορθοδοξίας οι οποίες θα μπορούσαν να συμπαρασύρουν το πλήρωμα όλων των ορθοδόξων εκκλησιών να ορθώσουν το ανάστημά τους και να μπουν μπροστά; 

Ηγέτης δε σημαίνει τίτλος. Ηγέτης σημαίνει παράδειγμα, έμπνευση, πρωτοβουλία, αγώνα και ακλόνητη πίστη. Αυτό τουλάχιστον δίδαξε ο Χριστός.