Μά ποιός εἶναι ὁ Ἕλλην τέλος πάντων;

Χμμμ…
Ὅλοι θὰ πεταχθοῦν καὶ θὰ ποῦν πὼς εἶναι ὁ γεννημένος ἐδῶ, στὰ ἑλληνικὰ χώματα…
Καὶ αὐτὸ μάλλιστα τὸ βεβαιώνουν ἕνας σκασμὸς ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν, ποὺ ἔχουν ἀποδείξῃ πὼς ναί, πράγματι οἱ διαβιοῦντες ἐδῶ εἶναι ἀληθινοὶ ἀπόγονοι αὐτῶν ποὺ διαβιοῦσαν κάααααποτεεεεε ἐδῶ.
Ἄρα, βάσει τῶν ἐρευνῶν πάντα, Ἕλληνες εἶναι αὐτοὶ ποὺ γεννήθησαν ὡς Ἕλληνες καὶ δὲν θὰ γίνουν ΠΟΤΕ Ἀλβανοί, Ῥῶσσοι, Γερμανοί, Ἀφγανοί, Σομαλοί, Αἰθίοπες… Ἔτσι;

Ἄμ δέ… ποὺ εἶναι Ἕλληνες…

Εἶναι Ἕλλην αὐτός;
 
 Ἤ μήπως εἶναι Ἕλλην αὐτός;

 Μήπως αὐτοί;
 Μήπως αὐτοί;
 
 Αὐτοί; Εἶναι Ἕλληνες;
 

Ναί, αὐτοὶ μὲ τὰ βαμμένα ἀπὸ αἷμα χέρια… Αἷμα κάποιων ἄλλων, μάλλον περισσότερο Ἑλλήνων…

 Αὐτοί πού κτύπησαν αὐτόν τόν ἄνθρωπο, μήπως εἶναι Ἕλληνες;
 

«ἔργον» Λοβέρδου καὶ τῆς συμμορίας του!

 
 Κάφροι… Κάφροι ποὺ γεννήθηκαν γιὰ νὰ καταστρέφουν μόνον, δίχως νὰ σέβονται καὶ δίχως νὰ ὑπολογίζουν τὴν ἀνθρώπινο ζωή. Ὅλα στὸν βωμὸ τοῦ χρήματος, τοῦ βολέματος, τοῦ κόμματος, τῆς παρατάξεως, τῆς «ἰδεολογίας», τῆς ἁρπακτῆς, τοῦ ξεπουλήματος, τῆς προδοσίας, τῆς κονόμας… Κι ἐμεῖς, ἔως τώρα, παραδομένοι στὰ χέρια τους, ἐλπίζαμε πὼς ἐφ΄ ὅσον εἶναι …ἔμπειροι, θὰ μᾶς προστατεύσουν. Χά!!! Ποιοί; Οἱ φονιάδες; Μὰ αὐτοὶ προστατεύουν ΜΟΝΟΝ τὶς δικές τους βολές… Ἁπό ποῦ νά τό πιάσῃς καί ποῦ νά τό ἀφήσῃς;
 Βλέπω, στὶς παραπάνω φωτογραφίες, ἀστυνομικοὺς νὰ κυνηγοῦν γιὰ νὰ ἀφανίσουν τὸν …πατέρα τους. Βλέπω ἐπαγγελματίες συνδικαλιστὲς νὰ προστατεύουν τὴν μία τὴν βο(υ)λή, σπάζοντας κεφάλια συνανθρώπων τους καὶ τὴν ἄλλην τὰ …συμφέροντά τους, σπάζοντας ἐπίσης κεφάλια. Τί νά τήν κάνω λοιπόν τήν ὀργάνωσίν τους ἐάν στρέφεται κατά τῆς χώρας καί τῶν ἀνθρώπων της; Βλέπω ἄλλους, «Ἑλληναράδες» νὰ κυνηγοῦν ἀθώους ἀλλὰ δὲν τοὺς εἶδα νὰ κτυποῦν δουλεμπόρους ἤ ἐμπόρους ναρκωτικῶν. Τὰ βρῆκαν λοιπὸν πολὺ εὔκολα… Μὰ πάρα πολύ, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ μίαν ἀνάλογην τῆς Οὐκρανίας ῥήξιν. Βλέπω καὶ κάτι τσογλάνια, ἀγνώστου πατρίδος καὶ ταὐτότητος, νὰ καῖν σημαῖες…. Τὰ δικά  μας ἱερὰ σύμβολα ἔκαιγαν, μὰ δὲν εἶδα κάποιον νὰ ἀσχολεῖται μαζύ τους… Ὅσο ἀδειάζει ἠ τσέπη, τόσο λιγότερο μᾶς ἀφοροῦν τέτοια θέματα… Βλέπω… Καὶ τὶ δέν βλέπω… Καὶ θλίβομαι… Καὶ πονάω… Ὄχι, αὐτοὶ δὲν εἶναι Ἕλληνες. Κάφροι εἶναι. Κτήνη ποὺ δὲν ἀξίζουν κανένα δικαίωμα ἐλευθερίας. Δοῦλοι τῶν ἴδιων τῶν παθῶν τους πρῶτα καὶ μετὰ τῶν ἐργοδοτῶν τους. Συμφορὲς σκέτες ἀπὸ μόνοι τους…
 Καί τί θά κάνουμε; Πῶς θά τό ἀντιμετωπίσουμε; Τί νά σᾶς πῶ; Γιὰ τὴν ὧρα ἀφήνομαι στὴν ῥοὴ τῶν γεγονότων. «Ἀπολαμβάνω» μερικοὺς ἀκόμη, ποὺ ἐπίσης τὸ παίζουν Ἕλληνες, σὰν κι αὐτόν:
 
 Ἀναμένοντας φυσικὰ τὴν …κατάῤῥευσίν τους… Διότι ἐκείνη ἡ πολυπόθητος κατάῤῥευσις εἶναι ἀνάγκη… Μέσα ἀπὸ τὴν ἰσοπέδωσιν δὲν μποροῦν γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ νὰ ἐπιπλεύσουν οἱ φελλοὶ καὶ τὰ κόπρανα… Αὐτὴν τὴν φορά, ὅσο κι ἐὰν δὲν μποροῦμε ἀκόμη νὰ τὸ δοῦμε, θὰ εἶναι ἐν τελῶς διαφορετικά… Καὶ μόνον ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θὰ αἰσθανθοῦν αὐτὴν τὴν εἰκόνα:
 κομμάτι τοῦ εἶναι τους, τῆς ἱστορίας τους, τῆς μνήμης τους ἀλλὰ καὶ τοῦ μέλλοντός τους, θὰ μποροῦν νὰ συνεχίσουν παρακάτω.