Επειτα απο ανώνυμη καταγγελία το FACEBOOK, δεν ανοιγει κανέναν σύνδεσμο του ιστολογίου ΑΛΗΘΙΝΑ-ΨΕΜΑΤΑ , με αποτέλεσμα πολλοί αναγνώστες να μην μπορούν να μας διαβάσουν.Σε ερώτηση μας για τον λόγο “μπλοκαρίσματος” η απάντηση ήταν μετά απο “αν’ωνυμη” καταγγελία.Βέβαια , το αποτέλεσμα ονομάζεται ΦΙΜΩΣΗ γιατί δεν είναι δυνατόν μετά απο ΑΝΩΝΥΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ να μην ανοίγει ενας συνδεσμος για να τον διαβάσουμε. Ας δούμε λοιπόν το παρακάτω διαφωτιστικό άρθρο, για το τι μπορεί να συμβαίνει με την ενλόγω πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης (φίμωσης)
Τον τελευταίο καιρό το ακούμε συχνά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν να γραφτούν μέλη στην πιο δημοφιλή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Για να τα πάρουμε από την αρχή, το Facebook άρχισε να λειτουργεί ως ιστοσελίδα παρουσίασης μελών του πανεπιστημίου του Havard κι επεκτάθηκε και σε άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα ώστε να διευκολύνει τους χρήστες του στην επικοινωνία μέσω μηνυμάτων με τις επαφές τους. Οι πιο καχύποπτοι υποστηρίζουν πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα “πείραμα” της CIA το οποίο αποκαλύφθηκε και αναγκάστηκαν να το ρίξουν στο εμπόριο. Σήμερα, το facebοok απαριθμεί πάνω από 100 εκατομμύρια χρήστες οι οποίοι ανταλλάσσουν φωτογραφίες, παιχνίδια και διάφορα εικονικά δωράκια, ενώ μπορούν και να μιλήσουν μέσω αποστολής μηνυμάτων.
Πολλοί άνθρωποι σε αρκετές χώρες του κόσμου έχουν παραπονεθεί πως το facebook, όταν αυτοί επιθυμούν να διαγράψουν το προφίλ τους, κρατάει πάντα κάποια στοιχεία ως ίχνη του χρήστη-φυγά. Επίσης σε πολλές εταιρείες έχει παρουσιαστεί το φαινόμενο οι υπεύθυνοι να ελέγχουν το προφίλ των υπαλλήλων τους. Το facebook δεν είναι τόσο αθώο, καθώς έχει διαγράψει ακόμη και προσωπικό λογαριασμό χρήστη στην Ελλάδα λόγω συγκεκριμένων απόψεων που είχε και που δεν μας απασχολούν. Η ευκολία που καλεί ο ένας τον άλλον να γίνουν φίλοι και να τον κάνει “add” δεν συναντιέται σίγουρα και στην πραγματικότητα. Αν συναντήσεις έξω στον δρόμο κάποιον υπάρχει περίπτωση να γυρίσεις να του πεις “θες να γίνουμε φίλοι;” επειδή απλά σου αρέσει η φάτσα του; Όχι. Γιατί αυτό συμβαίνει στο internet; Μάλλον γιατί είναι φυγόπονο ως μέσο και λειτουργεί σε δικό του χώρο και χρόνο. Απλά τσεκάρεις ένα προφίλ πολύ εύκολα, χωρίς να έρχεσαι σε επαφή με τον άλλον. Το παρατηρείς όποτε θέλεις και δεν έχεις συναισθηματική εμπλοκή. Αυτό που με απασχόλησε κάνοντας αυτή την κουβέντα με άτομα εντός διαδικτύου και με φίλους εκτός, είναι πως σταδιακά στρεφόμαστε σε μια κοινωνία “ηλεκτρονική”. Εκπαιδευόμαστε να επικοινωνούμε μέσω οθόνων και πληκτρολογίων, γεγονός που επηρεάζει την αντίληψή μας περί επικοινωνίας.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως το κάνουν για πλάκα. Αποκτούν έναν λογαριασμό μόνο και μόνο γιατί το έχουν κάνει και φίλοι τους, γιατί είναι στην μόδα και για επίδειξη πως έχουν “κοινωνική ζωή” με 345 φίλους που όμως είναι πολύ απασχολημένοι όλοι για να βρεθούν. Κάποιοι ελλείψει κανονικών φίλων εκτονώνονται μέσω του facebook αναλώνοντας τον ελεύθερο χρόνο τους σε μια λεπτή στρώση πάγου μη-επικοινωνίας. Το facebook φαίνεται πως θέλει να γίνουμε όλοι φίλοι μεταξύ μας. Να ανεβάσουμε την φωτογραφία μας, να δώσουμε κάποια προσωπικά στοιχεία και να ξεβρακωθούμε με αντάλλαγμα άχρηστες ψηφιακές εφαρμογές. Οι χρήστες επικοινωνούν με άλλα άτομα, γνωρίζουν νέους φίλους και συνάπτουν νέες σχέσεις. Συγκροτούν μια ταυτότητα ρευστή και πέρα για πέρα τυποποιημένη που τους ετικετοποιεί σαν να είναι προιόντα του super market. Απ’ την άλλη μεριά υπάρχουν οι διαφημιστικές που εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να μελετήσουν σε βάθος χρόνου τις τάσεις των διαφόρων ομάδων ενδιαφερόντων που δημιουργούν οι χρήστες μεταξύ τους. Μάλιστα αρκετοί χρήστες του facebook διευκόλυναν πολύ εύκολα τις εταιρείες δίνοντας πραγματικά στοιχεία, δηλαδή συναινόντας με χαρά στο φακέλωμά τους. Το facebοok μπορεί να περάσει από κόσκινο όποιον γίνεται μέλος του. Διαθέτει…χαριτωμένες εφαρμογές όπως τεστ προσωπικότητας, πόσο καλός είσαι στον ερωτικό τομέα κοκ. Βέβαια για να σου δώσει απαντήσεις σε καυτά ερωτήματα σαν τα προηγούμενα, θα πρέπει να πείσεις κι άλλους φίλους σου να πάρουν μέρος στο…παιχνίδι. Εν ολίγοις σαν άλλος ποντικός πέφτεις στην παγίδα γιατί είδες μόνο το τυρί κι από πίσω οι γάτοι των πολυεθνικών τρίβουν τα χέρια τους. Έχουν έτοιμα εξειδικευμένα καταναλωτικά κοινά για να καταστρώσουν τα σχέδιά τους. Κατά την προσωπική μου άποψη, το facebook δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πείραμα. Και καταφέρνει να εθίζει τους χρήστες του σε μετρήσιμες σχέσεις, σε ποσοτικοποίηση της κοινωνικότητας εις βάρος της ποιότητας της επαφής. Μάλιστα το facebook από εκείνα τα μικρά γράμματα-που λίγοι διαβάζουν- πριν συμφωνήσουν για να γραφτούν, ενημερώνει τους χρήστες του πως τα στοιχεία τους υπόκεινται σε επεξεργασία, διακριτικά μεν αλλά το λέει.
Πέρα όλων αυτών η έξαρση του facebook μας δείχνει πως πολλοί άνθρωποι τελικά έχουν ανάγκη για ψυχανάλυση. Θέλουν να μιλήσουν για τα πάντα που τους αφορούν και ψάχνουν κάποιους για να τους ακούσουν. Ο σπουδαίος διανοητής Μ.ΜακΛούαν είχε επισημάνει πως όλα τα τεχνολογικά μέσα είναι μια προέκταση της ανθρώπινης οντότητας, που τείνουν να μετατραπούν σε πληροφορία. Κατασκευάζουμε έναν εικονικό κόσμο και ταυτόχρονα μεταλλάσσουμε τον εαυτό μας ώστε να έχουμε καλύτερη προσβασιμότητα και λειτουργικότητα στον τεχνητό μας κόσμο. Πάντα σύμφωνα με τον ΜακΛούαν είναι σαν να προεκτείνουμε τις νευρικές μας αποπλήξεις σαν ανθρωπότητα δημιουργώντας ένα “συλλογικό νευρικό σύστημα” το οποίο είναι απαραίτητο για να κινηθούμε στον εικονικό κόσμο της πληροφορίας. Με λίγα λόγια τεχνολογικοποιούμε την ίδια μας την συνείδηση φτιάχνοντας μια υπερ-οντότητα, μια υπερ-συνείδηση, ένα δίκτυο γεμάτο προσομοιώσεις και αναπαραστάσεις ζωής.
Για να προλάβω όσους θα ήθελαν να θίξουν το θέμα περί blogs να πω ότι έχω αναφερθεί εδώ και πως σίγουρα διαφέρουν από τις διάφορες μορφές κοινωνικής δικτύωσης, περισσότερο έχουμε να κάνουμε με ένα μέσο που μπορεί κανείς να αντιληφθεί πολλά γύρω από κάποιον άγνωστο μέσα από τα κείμενά του σε βάθος χρόνου. Έχω την εντύπωση πως πολλοί άνθρωποι νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια πίσω από μια οθόνη, μπορεί πιο εύκολα να δηλώσουν το ποιοι είναι χωρίς να έρχονται σε επαφή με τον άλλον. Καλύπτονται σαν πληγωμένα ζώα από τις καθημερινές επαφές και αφήνουν τον εαυτό τους να φανεί. Δεν μπορώ να τοποθετηθώ γενικά αν είναι θέμα δειλίας ή μίμησης, καθώς δεν νομίζω πια πως έχουμε εξαντλήσει όλους τους άλλους διαύλους, τους τρόπους και τα μέσα επικοινωνίας. Σε μια εποχή ειδικά που γίνεται όλο και πιο απρόσωπη, που η ουσιαστική επικοινωνία των ανθρώπων δυσκολεύει και η αποξένωση είναι η αστική νόσος και περπατάει χέρι-χέρι με το υπαρξιακό κενό και την μοναξιά, είναι κάπως οξύμωρο και ειρωνικό να δημιουργούνται όλο και περισσότερα κανάλια επικοινωνίας. Διαφημίζονται κινητά, δίκτυα επαφών κτλ αλλά η ποιότητα της επικοινωνίας, η ζεστή και ανθρώπινη φθίνει.
Ο άνθρωπος είναι ζώον κοινωνικό, πάντα θα έχει την ανάγκη για επικοινωνία, αλλά και την ανάγκη του ανήκειν ακόμη και σε ένα φαντασιακό “εμείς”. Το facebook δεν είναι παρά μια ακόμη ανάγκη αυτοπραγμάτωσης, όπως είναι και το hi-5, το My Space και λοιπά cyber σαλόνια. Βέβαια ο καθένας που κάνει την βόλτα του εκεί είναι ασώματος. Αυτό σημαίνει πως είναι παρών μόνο μέσα από το πλήθος των οπτικών ινών. Η παρουσία του άλλου είναι απαραίτητη, όχι για να τον κρίνουμε εμφανισιακά, εξάλλου είναι καλύτερο να τον προσεγγίσουμε χωρίς προκατάληψη βάσει μόνο των ιδεών του, όμως καθώς η ανθρώπινη επικοινωνία βασίζεται κατά 70% σε μη λεκτική γλώσσα, καταλαβαίνετε πως δεν υπάρχει επαφή ουσιαστικά, αλλά κλεφτοπόλεμος. Εξάλλου η ίδια η γραμματική του internet υπαγορεύει χαλαρότητα ταυτότητας και ψευδαίσθηση συμμετοχής, ενώ ταυτόχρονα στερεί την δυνατότητα δέσμευσης και ευθύνης.
Κακά τα ψέματα, όλοι όσοι κινούμαστε μέσα στο διαδίκτυο αναπληρώνουμε ένα κενό. Έχουμε βήμα ως οι μη έχοντες φωνή. Άλλος θα ψάξει φίλους, άλλος δημόσιες σχέσεις, άλλος προσπαθεί να γίνει γνωστός ή να προαχθεί επαγγελματικά, άλλος αναζητά αυτοεπιβεβαίωση, άλλος ξορκίζει την δειλία του και πολλά ακόμη. Όμως η πραγματική επαφή, εκ του σύνεγγης, με όλα τα φύλλα στο τραπέζι θα είναι πάντα η πιο ποιοτική και ουσιαστική. Θα είναι πάντα αυτή που θα προκαλλεί την μεγαλύτερη αλληλεπίδραση και τα πιο έντονα συναισθήματα. Δεν αγιοποιώ όλες τις σχέσεις εκτός οθόνης, εξάλλου όπου επεισέρχεται ο παράγοντας “άνθρωπος” ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Πάντως δεν ένιωσα ποτέ πιο βολικά πίσω απ’ την οθόνη απ’ ότι μακριά απ’ αυτήν. Και στο φτωχό μου το μυαλό, το facebook και το κάθε facebook θα είναι απλά μια υπερτιμημένη παρτούζα(copyright Πανούσης).
