Οι Νορβηγοί, έρχονται ξανά πρώτοι στην ετήσια αξιολόγηση των Ηνωμένων Εθνών, για την παγκόσμια εξέλιξη στον πλούτο, την υγεία και την εκπαίδευση.
Με προσδοκώμενο όριο ζωής τα 81 έτη και με μέσο όρο ετήσιο εισόδηματα 58.810 δολάρια, η Νορβηγία θεωρείται πρώτη σε ποιότητα ζωής.
Ακολουθούν η Νέα Ζηλανδία, οι ΗΠΑ και η Ιρλανδία ενώ στην τελευταία θέση της αξιολόγησης, βρίσκεται η Ζιμπάμπουε, όπου το όριο ζωής δεν ξεπερνάει τα 47 χρόνια, ενώ το ατομικό εισόδημα, μόλις που φτάνει τα 176 δολάρια.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που η Νορβηγία, ανακηρύχθηκε την Πέμπτη 04/11, από τα Ηνωμένα Έθνη, ως η χώρα με την καλύτερη ποιότητα ζωής, ενώ κατέχει το ρεκόρ καθώς είναι η όγδοη φορά που έρχεται πρώτη.
Στις τελευταίες θέσεις της λίστας, εκτός από τη Ζιμπάμπουε, έρχεται η Μοζαμβίκη, το Μπουρουντί, η Νιγηρία και η Δημοκρατία του Κονγκό.
''Αυτές οι χώρες αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή ενώ αντικατοπτρίζουν τις βαριές συνέπειες των εμφυλίων διενέξεων, της επιδημίας του AIDS και της κακής οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης.'' ανέφερε στέλεχος των Ηνωμένων Εθνών, η Helen Clarke, που είχε διατελέσει και πρωθυπουργός στη Νέα Ζηλανδία.
Στόχος της έρευνας είναι να αξιολογήσει την ποιότητα ζωής στις διάφορες χώρες, βασισμένη όχι μόνο στο εισόδημα και στα στοιχεία των οικονομιών, αλλά να περιλαμβάνει και την υγεία, την εκπαίδευση, την ισότητα των φύλων και την πολιτική ελευθερία, ενώ η κύρια συντάκτης της έκθεσης, Jeni Klugman, δήλωσε ότι ''οι περισσότερες χώρες εμφάνισαν δραματική πρόοδο από το 1970.''
Παρά την πρόοδο όμως, η Klugman πρόσθεσε ότι ''μερικές χώρες γύρισαν αρκετά χρόνια πίσω, ιδιαίτερα στην υγεία, ενώ η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση, έπληξε πολλές χώρες και οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία.''
Υπήρξαν και τα επονομαζόμενα ''αναπτυξιακά θαύματα'' όμως, χώρες όπως η Κίνα, η οποία ανέβηκε οχτώ θέσεις στην κατάταξη τα τελευταία πέντε χρόνια, η Ινδονησία και η Νότια Κορέα.
Στην αντίθετη πλευρά, υπάρχει το Νεπάλ, το Ομάν και η Τυνησία όπου ''η πρόοδος στο μη εισοδηματικό κομμάτι της ανθρώπινης ανάπτυξης, ήταν εξίσου αξιοσημείωτη.''
Ο δρόμος που ακολουθούν οι διάφορες χώρες, προκειμένου να πετύχουν την πολυπόθητη ανάπτυξη, ποικίλλει.
''Πολλές χώρες τα έχουν καταφέρει μακροπρόθεσμα, δίνοντας έμφαση στην υγεία και την εκπαίδευση, ενώ άλλες προσανατολίζονται προς την ταχεία οικονομική εξέλιξη, αν και με κάποιο κόστος για το περιβάλλον'' σημειώνεται στην αναφορά.
