ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΣ: Μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Ο όρος μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) αποτελεί νεολογισμό και αποδίδει στα ελληνικά τον αγγλικό όρο Non-Governmental Organisations (NGOs). Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά στο άρθρο 71 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Ακριβής ορισμός του δεν υπάρχει. Ο όρος αναφέρεται σε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις με διεθνή συνήθως παρουσία, οι οποίες δεν αποτελούν διεθνείς οργανισμούς αλλά στηρίζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και είναι ανεξάρτητες από τα κράτη. Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει ο όρος να χρησιμοποιείται για κάθε κοινωφελή οργάνωση που δεν ανήκει στο κράτος. Οι σκοποί των ΜΚΟ είναι κυρίως ανθρωπιστικοί και αφορούν περιβαλλοντικά ή κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, ο ρατσισμός, το περιβάλλον κ.λ.π. Από τις πρώτες ΜΚΟ ήταν ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, ενώ στην Ελλάδα η μεγαλύτερη ΜΚΟ είναι πιθανώς η Αλληλεγγύη της Εκκλησίας της Ελλάδος^[1].

Πίνακας περιεχομένων

[Απόκρυψη]

[Επεξεργασία] Περιβαλλοντικές Μ.Κ.Ο

Η εμφάνιση προβλημάτων όπως η όξινη βροχή, η μόλυνση της ατμόσφαιρας και των νερών, η ρύπανση, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η τρύπα του όζοντος, η εξαφάνιση ειδών χλωρίδας και πανίδας ευαισθητοποίησε τους κατοίκους του δυτικού κόσμου σε θέματα περιβάλλοντος.

Εξ' αιτίας αυτών των προβλημάτων διαμόρφωσαν στις αρχές του 20ου αιώνα στις αστικοποιημένες κοινωνίες τα πρώτα οικολογικά κινήματα διατήρησης της φύσης και τροφοδότησαν αργότερα ανάλογες προσπάθειες. Οι οργανώσεις αυτές λειτούργησαν με βάση την εθελοντική εργασία ατόμων με ιδιαίτερες ευαισθησίες προς το περιβάλλον, επιστήμονες και κυρίως με τη συμμετοχή της νεολαίας.

Λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος των μεμονωμένων ατόμων που εθελοντικά υποστήριζαν τις ομάδες αυτές, οι κυβερνήσεις των διαφόρων κρατών αναγνώρισαν την αξία ορισμένων και συνέβαλαν οικονομικά στις προσπάθειες τους. Πέρα από την εθελοντική προσπάθεια των ατόμων και τη βοήθεια των κυβερνήσεων η εξάπλωση των οργανώσεων και η απόκτηση περισσοτέρων δυνατοτήτων προήλθε από τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με επιχορηγήσεις προγραμμάτων. Έτσι οι διάφορες Μ.Κ.Ο. που δημιουργήθηκαν κατάφεραν να αποκτήσουν μια ανεξαρτησία κινήσεων και δράσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ορισμένες φορές, τη δημιουργία δικτύων περιβαλλοντικών οργανώσεων με κοινούς σκοπούς, ορισμένα εκ των οποίων χρηματοδοτούνται από μεγάλα επιχορηγητικά προγράμματα (για παράδειγμα LIFE).

ΜΚΟ μπορεί να είναι κάποιες φιλανθρωπικές οργανώσεις, κάποιες οργανώσεις που ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, κάποιες οργανώσεις που ενδιαφέρονται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο και κάποιες ομάδες πολιτών που πιέζουν τις κυβερνήσεις αλλά και το κοινωνικό σύνολο για αλλαγές σε συγκεκριμένα θέματα.

Οι ΜΚΟ δεν πρέπει να αγιοποιούνται. Το γεγονός, ότι μία σχετικά μικρή ομάδα ατόμων μπορεί να ιδρύσει μία οργάνωση και με κρατικές επιχορηγήσεις, να πιέζει για αλλαγές σε κατεύθυνση αντίθετη με την θέληση της πλειοψηφίας κάνει πολλούς πολίτες κυρίως συντηρητικών απόψεων να βλέπουν τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με φόβο και καχυποψία αφού θεωρούν ότι οι οργανώσεις αυτές λειτουργώντας σαν ομάδες πίεσης αλλοιώνουν την θέληση του Λαού επιτρέποντας σε λίγα οργανωμένα άτομα να επιβάλλουν την θέληση τους στους πολλούς. Αυτό πρακτικά φαίνεται να λειτουργεί σε βάρος της Δημοκρατίας.

Η επιλεκτική δράση μερικών από τις οργανώσεις αυτές σε διάφορες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, οδήγησαν κάποιους Έλληνες πολίτες να τις υποψιασθούν ότι δεν είναι τόσο ανεξάρτητες αλλά εξαρτώνται από τους χρηματοδότες τους χωρίς όμως κάτι τέτοιο να αποδειχθεί με στοιχεία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των «ΓΙΑΤΡΩΝ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ» που φάνηκε να ευθυγραμμίζονται με τις απόψεις του ΝΑΤΟ την περίοδο των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας και πήραν μέτρα εναντίον του Ελληνικού τμήματος τους όταν αυτό θέλησε να στείλει φαρμακευτικό υλικό στους βομβαρδιζόμενους Σέρβους.